1- دروغگويي و فريبکاري ترامپ زماني در سازمان ملل آشکارتر شد که ادعا کرد«ايران خواستار مذاکره با من است، اما من نپذيرفتم».اين در حالي است که سران پنج کشور فرانسه و آلمان و انگليس و ژاپن و پاکستان اذعان و تصريح کردند ترامپ از ما خواسته براي ديدار با روحاني در سازمان ملل تلاش کنيم. ترامپ حتي جانسون و مکرون و مرکل را نيز براي بار دوم پيش رئيس‌جمهور فرستاد و پيشنهاد دادند «با ترامپ لب استخر بايستيد و با هم شيرجه بزنيد»! البته اين انتظار و اميدواري از سوي آمريکايي‌ها براي ديدار با روحاني بيجا هم نبود چراکه وقتي آقاي روحاني به تماس تلفني برنامه‌ريزي شده با اوباما تن داده بود، تصور مي‌کردند اين‌بار نيز مي‌توانند يک قدم جلوتر بگذارند و موفق به ديدار روحاني با ترامپ شوند!
2- ايران مذاکره قبل از برداشتن تحريم‌ها، و آمريکا برداشتن تحريم‌ها قبل از مذاکره را نپذيرفتند و اروپايي‌ها هم در پازل آمريکا اعلام کردند «قبل از مذاکره تحريم‌ها را لغو نمي‌کنيم»، حال سؤال اين است که دولت به‌دنبال چيست؟ با اين سخنان و مواضع و دشمني‌ها و فشارها حتي براي افراد عادي کوچه و خيابان هم ثابت شد لغو تحريم‌هايي که قرار بود بالمره با برجام صورت گيرد، بعد از شش سال مذاکره و توافق و فضاسازي غيرممکن است و اگر پنجاه سال هم طول بکشد، آش همان آش است! تجربه چهل‌ساله براي لغو تحريم‌ها و آزادسازي اموال بلوکه‌شده کشور هم همين را نشان مي‌دهد. تجربه زير بار زياده‌خواهي‌هاي آمريکا رفتنِ ديگر کشورها از کوبا و کره شمالي و سودان در چند سال اخير تا ديگر کشورها با وعده دروغين برداشتن تحريم‌ها نيز پيش روي چشم ملت ايران است. عمرالبشير با تجزيه کشورش سرنگون و زنداني شد. رائول کاسترو هم با عکس يادگاري با اوباما، هفته گذشته خودش هم توسط ترامپ تحريم شد. عکس يادگاري کيم جون‌اون با ترامپ نيز تاکنون بي‌نتيجه بود. لذا اولا دولت بايد از ادعاي لغو تحريم‌ها کوتاه بيايد و شجاعانه اعلام کند «تجربه‌اي به تجربه‌هاي گذشته اضافه شد که نمي‌شود!». ثانيا دولت بايد تذکر رهبري را نصب‌العين خود قرار دهد و با قطع اميد کامل از اروپايي‌ها و برگشت احتمالي آمريکا به برجام، برجام را تمام‌شده تلقي و تمام نگاه خود را به داخل و قدرت ملت براي رونق توليد معطوف کند. ثالثا بايد از اين به بعد هرگونه رايزني در اين خصوص را نيز بي‌ثمر تلقي و از هدر دادن وقت و انرژي کشور پرهيز کند، همان‌گونه که تاکنون رايزني‌هاي سياسي و ديپلماتيک گذشته به علت خوي استکباري و تکبر طرف‌هاي مقابل بي‌نتيجه بوده است. رابعاً طرح فرانسه را هم بايد شکست‌خورده تلقي کرد، اما با توجه به برخي مواضع رئيس‌جمهور و برخي از دولتي‌ها، اروپايي‌ها و آمريکايي‌ها در آستانه انتخابات رياست‌جمهوري آمريکا و انتخابات مجلس ايران هنوز طمع دارند با همکاري جريان غربگراي داخلي بتوانند ايران را به پاي ميز مذاکره بکشانند و با دوگانه‌سازي‌ها و فضاسازي‌هاي رسانه‌اي – سياسي شايد به اهداف انتخاباتي دوجانبه خود برسند. با توجه به ارسال پالس‌هايي مبني بر آمادگي مذاکره در‌باره تغييراتي کوچک در برجام و يا تصويب زودهنگام پروتکل الحاقي در مجلس ايران در مقابل تصويب توافق هسته‌اي در کنگره آمريکا و با ادعاي شعار بيشتر در مقابل بيشتر، به‌نظر مي‌رسد آمريکايي‌ها و اروپايي‌ها در تدارک بازي جديدي هستند. اين بازي با ادعاي مکرون کليد خورده که ادعا کرده «تحقق مذاکره نيازمند آمادگي براي دادن امتياز در خاورميانه و خليج فارس است»! جانسون نيز با دعوت از روحاني براي سفر به لندن و با ادعا اينکه «ما در لندن مي‌توانيم درباره مسائل بيشتر از جمله توافق جايگزين برجام صحبت کنيم»!، تلاش دارد به نمايندگي از آمريکا نفس تازه‌اي براي زنده نگه داشتن بحث مذاکره ايجاد کند. در اين خصوص چند نکته مهم: اولا مگر مجلس زيرمجموعه دولت است و يا نمايندگان وکيل‌الدوله هستند که بدون اذن نظام و مراکز تصميم‌گير وعده تصويب پروتکل الحاقي را مي‌دهند؟ هرچند رئيس کميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس نيز رسما اعلام کرده تصويب پروتکل الحاقي در مجلس محال است و چنين اتفاقي نمي‌افتد. ثانيا ادعاي آمادگي براي ايجاد تغييراتي کوچک! در برجام در تناقض با مواضع خود دولت و وزارت امور خارجه است که قبلا ظريف بارها تاکيد کرده بود «برجام قابل مذاکره نيست و نه کلمه به آن اضافه و نه يک کلمه از آن کم مي‌شود» .مذبذب بودن در مواضع خود نشان ضعف در هرگونه تعامل و مذاکره‌اي خواهد بود. ثالثاً ايران با اجراي داوطلبانه پروتکل الحاقي تاکنون امتياز اضافه هم داده، اما آمريکا و اروپايي‌ها با عمل نکردن به تعهداتشان بدهکارند. لذا ادعاي امتياز بيشتر در مقابل امتياز بيشتر يک فريب و در حقيقت «بيشتر در مقابل کمتر» است. تصويب زودهنگام پروتکل الحاقي و تن دادن به خواست آمريکايي‌ها در مقابل نقض برجام و عمل نکردن به وعده‌هايشان کجايش «بيشتر در مقابل بيشتر» است؟! رابعاً قبلا مي‌گفتند امضاي جان کري تضمين است اما حال چگونه با مرگ زودرس برجام، ادعا مي‌کنند تصويب کنگره تضمين است! مگر تضمين جان کري و قطعنامه بين‌المللي شوراي امنيت توانست جلوي فريبکاري و بدعهدي آمريکايي‌ها و اروپايي‌ها را بگيرد که حالا کنگره آمريکا که خود بعد از برجام تاکنون ده‌ها مصوبه و تحريم جديد عليه ملت ايران وضع کرده، بگيرد؟ خامسا فشار حداکثري آمريکايي‌ها رو به افول است و ديگر تحريمي باقي نمانده که بخواهند اعمال کنند و به‌قول پمپئو «تحريم‌ها به سقف رسيده است».حالا چرا ايران بايد مجبور باشد امتياز بيشتري بدهد براي هيچ!
3- آمريکايي‌ها مي‌خواستند با تهديد گزينه نظامي به بازدارندگي نظامي و در مذاکره به اهداف سياسي خود برسند، اما زدن پهپاد آمريکايي و توقيف کشتي انگليسي و ديگر اقدامات مقاومت در منطقه توازن قدرت را به نفع جمهوري اسلامي تغيير داده و آنها به اهداف خود نرسيدند. لذا بايد همچنان سياست مقاومت فعال را ادامه بدهيم و با اقتدار نظامي و امنيتي در منطقه، «ديپلماسي قدرت» را اجرا کنيم. يکي از موارد ديپلماسي قدرت، ديدار نکردن با اروپايي‌ها و قهقهه نزدن با آنها پس از بيانيه سه کشور انگليس و فرانسه و آلمان بر ضد ايران و اظهارات توهين‌آميز جانسون که گفته بود «تنها ترامپ مي‌تواند ايران را به راه بياورد»!، و همچنين لغو سفر به نيويورک در مقابل اقدام توهين‌آميز محدود کردن ويزا و سفر رئيس‌جمهور و هيئت همراه بود که متاسفانه همه از دست رفت. اما اکنون لغو هرگونه سفر احتمالي به لندن به دعوت نخست‌وزير انگليس که خودش در آستانه استيضاح است، و فراهم نکردن فضاي سياسي- رسانه‌اي براي اميدوار شدن آمريکايي‌ها و اروپايي‌ها به نتيجه دادن فشارها با بهانه و حربه‌اي ديگر، و ايستادن در مقابل تهديداتي که فقط ماهيت سياسي – رسانه‌اي براي ترساندن مسئولان را دارد، از مهم‌ترين موارد ديپلماسي قدرت محسوب مي‌شود که دولت بايد در دستور کار خود قرار دهد. آن‌گونه که رومه گاردين فاش کرده اروپايي‌ها روز چهارشنبه گذشته در حاشيه نشست سازمان ملل در جلسه‌اي به دولت ايران هشدار دادند اگر گام چهارم کاهش تعهدات برجامي را بردارد، از برجام خارج خواهند شد و مکانيسم بازگشت خودکار تحريم‌ها را فعال خواهند کرد! اما اولا با توجه به اينکه تحريمي باقي نمانده که بخواهند اعمال کنند و تاکنون نيز اروپايي‌ها با تمام تحريم‌هاي آمريکا همراهي کرده و از انجام تعهدات خود سر باز زده، دستشان خالي است جز اينکه ايران را به اعمال تحريم‌هاي اعمال‌شده تهديد کنند! ثانيا مسئولان ديپلماسي ما بايد از هرگونه انفعال و ترسي در مقابل اين تهديد توخالي پرهيز و به پشتوانه مقاومت ملت در داخل و در منطقه از دست برتر اقتدار نظامي در حوزه سياسي استفاده کنند. چراکه در صورت هرگونه انفعالي و دادن هر امتيازي ولو به گفته سخنگوي دولت «تغيير کوچک»!، مقاومت فعال را غيرفعال و ديپلماسي قدرت را بي‌اثر خواهد کرد و به آمريکايي‌ها و اروپايي‌ها اميد مي‌دهد که راه براي ادامه فشارها باز است. لذا تا پايان سال در صورتي که مسئولان کشورمان به‌سمت مذاکره نروند تحريم‌ها و فشار حداکثري کارايي خود را به‌طور کامل از دست مي‌دهد. ممکن است مقامات آمريکايي براي اينکه ابزار تحريم را از دست ندهند تا پايان سال دست به فضاسازي‌هاي تاکتيکي بزنند و اگر مسئولان کشور در اين فضاسازي‌ها گرفتار شوند و پاي ايران در اين دوره به ميز مذاکره باز شود، تحريم‌هاي مرده با اين شوک دوباره زنده مي‌شوند و تقابل آمريکايي‌ها با جمهوري اسلامي ايران تکرار خواهد شد و به‌قول معروف روز از نو روزي از نو؟!، همان‌گونه که با برجام چنين شد!
4- جنگ اراده‌ها بين واشنگتن و تهران حالا حالاها همچنان ادامه خواهد داشت اما اولا به‌شرطي اراده ما نمي‌شکند که مواظب و مراقب باشيم که نفوذي‌هاي جريان غربگرا در رسانه‌ها و دولت براي ملت دوگانه‌هاي دروغين جديدي فضاسازي نکنند و مسئولان ديپلماسي کشور نيز مجدداً دچار تغيير محاسباتي نشوند! ثانيا مقاومت فعال به ريل ديپلماسي انفعال برنگردد، چراکه تا زماني که دولت برجام را اجرا مي‌کرد، ترامپ گزينه نظامي را هم چاشني سخنان خودش مي‌کرد، اما پس از به کارگيري راهبرد مقاومت فعال و سرنگوني پهپاد آمريکايي، تهديد نظامي آمريکايي‌ها اعتبار خودش را از دست داد و ترامپ نيز جرات نکرد امسال در سازمان ملل از گزينه نظامي سخن بگويد!. و ثالثا به‌شرطي که به‌دنبال مواضع انقلابي، شاهد اقدام انقلابي هم باشيم که همان ديپلماسي قدرت زير سايه مقاومت است.
دکتر محمدحسين محترم

حمله به مراکز حشدالشعبي در غرب عراق، قمار خطرناکي است که «دونالد ترامپ» رئيس‌جمهور آمريکا، مرتکب آن شده است. ترامپ که فردي بسيار مغرور است و هنوز هم فکر مي‌کند آمريکا قدرت آن را دارد که بر همه چيز و همه کس در جهان مسلط شود، خوشبختانه‌اشتباهي را مرتکب شده است که دودش به چشم آمريکايي‌ها مي‌رود.
رئيس‌جمهور آمريکا از زماني که دستيارانش به او حالي کرده‌اند که عراق نبايد سياست مستقلي را در پيش بگيرد و بايد جلوي شکل گيري محور مقاومت از ايران تا سواحل مديترانه را گرفت، تا کنون راه‌هاي مختلفي را براي جلوگيري از چنين اتفاقي آزمايش کرده، اما نتيجه نگرفته است.
حمله يکشنبه شب جنگنده‌هاي ترامپ به مراکز حشدالشعبي نيز در همين راستا، صورت گرفته و البته، چيزي که رئيس‌جمهور آمريکا را براي چنين اقدامي جسور کرده، نا آرامي‌هاي خياباني جاري عراق است. اما، همان طور که گفته شد، خوشبختانه اين اتفاق باعث وحدت هرچه بيشتر عراقي‌ها شده و همين، آمريکا را مجبور کرده که شماري از ديپلمات‌ها و غير نظاميان را از عراق خارج کند و نظاميانش را نيز به حال آماده‌باش در آورد.
همين نتيجه عکس گرفتن‌هاي ترامپ سبب شده است که محافل خبري و رسانه‌اي غرب به اين باور برسند که اصولا چيزي که در کاخ سفيد جريان دارد، «سياست خارجي» نيست. رومه انگليسي «گاردين» ديروز به همين نکته‌اشاره کرد.
چگونگي ماجرا
شامگاه يکشنبه هشتم دي، مواضع «گردان‌هاي حزب‌الله» عراق وابسته به حشد‌الشعبي در شهر مرزي القائم استان الانبار هدف حملات هوايي آمريکا قرار گرفت.
وزارت دفاع آمريکا بلافاصله پس از اين حمله، بيانيه‌اي صادر و مسئوليت آن را به عهده گرفت.
در اين زمينه، «جواد کاظم الربيعاوي» مدير اداره کل عمليات حشد‌الشعبي‌، به خبرگزاري تسنيم گفت: مواضع حشد با هواپيماهاي «اف- 16 » و پهپاد هدف قرار گرفت؛ اولين حمله با سه موشک و دومين حمله با يک موشک صورت گرفته است. وي افزود: آمار نهايي شهداي اين حملات، 29 نفر و تعداد زخمي‌ها نيز 51 تن است.
 وي گفت: آمريکايي‌ها ادعا مي‌کنند که اين حمله در پاسخ به حمله اخير عليه مقر نيروهاي آمريکايي‌ در کرکوک صورت گرفته است. در جواب آنها مي‌گوييم که گردان‌هاي حزب‌الله و تيپ‌هاي 45 و 46 و 47‌، هيچ نيرويي در استان کرکوک ندارند.
خبر‌ها از عراق همچنين حاکي است که « ابوعلي خزعلي» فرمانده هنگ يکم تيپ 45 حشد‌الشعبي، در اين حمله آمريکايي‌ها، به شهادت رسيد.
وعده انتقام سخت
«ابومهدي المهندس» معاون حشد‌الشعبي، در واکنش به حمله آمريکايي‌ها تاکيد کرد که خون شهدا و مجروحين هدر نخواهد رفت و نيروهاي آمريکايي درعراق، پاسخ سختي را دريافت خواهند کرد.
« گردان‌هاي حزب‌الله عراق» نيز با صدور بيانيه‌اي، حمله آمريکا به مواضع حشد را ي خصمانه عليه عراق و بي‌اعتنايي به حاکميت اين کشور دانست.
به گزارش ايسنا،جنبش «نجبا»ي عراق هم طي بيانيه‌اي تصريح کرد، آمريکا با گستاخي کامل، مسئوليت اين را به عهده گرفت و بار ديگر به حمايت از دست ‌پرورده خود، يعني داعش، پرداخت.
جنبش نجباء خطاب به آمريکايي‌ها تاکيد کرد: مرداني که ديروز طعم شکست را به شما و مزدورانتان چشانده‌اند، همچنان سلاح به دست هستند و انگشت‌شان بر روي ماشه است. آنان جانشان را به کف گرفته‌اند و‌اشتياق مرگ در راه خدا را دارند.
شوراي امنيت ملي عراق نيز عصر ديروز به رياست «عادل عبدالمهدي» نخست‌وزير دولت پيشبرد امور، جلسه فوق‌العاده تشکيل داد و اقدام آمريکا را حمله ددمنشانه توصيف و آن را محکوم کرد. شوراي امنيت ملي عراق همچنين، ياد آورشد که اين کشور در روابط خود با آمريکا، تجديد نظر خواهد کرد. عبدالمهدي اين حمله آمريکايي‌ها را ي مجرمانه و خطرناک خواند.
واکنش مرجعيت
دفتر آيت‌الله «سيد علي سيستاني» مرجع عالي شيعيان عراق، ديروز با صدور بيانيه‌اي، به حمله هوايي آمريکا واکنش نشان داد.
به گزارش خبرگزاري مهر، در اين بيانيه آمده است: مرجعيت ديني عالي اين حمله ددمنشانه‌، که منجر به شهادت و جراحت جمعي از رزمندگان تابع نيروهاي رسمي عراق شده است، را محکوم کرده و بر ضرورت احترام به حاکميت عراق و عدم نقض آن به بهانه واکنش به اقدامات غيرقانوني، که برخي طرف‌ها به آن روي مي‌آورند، تاکيد مي‌کند.
مرجعيت عالي ديني عراق افزود: مقامات رسمي عراق تنها طرف در تعامل با اين گونه اعمال و اقدام براي ممانعت از آن هستند.
واکنش‌ها در خارج
«محمد جواد ظريف» ديروز که در مسکو به سر مي‌برد، در واکنش به اقدام آمريکا، اظهار داشت: آمريکا هزاران مايل دورتر از مرزهاي خودش، مردم را به اسم دفاع از خود، در عراق و سوريه به خاک و خون مي‌کشد و اقدام غيرقابل قبول ديروز(يکشنبه) آمريکا در عراق، يکي از اين موارد است.
به گزارش خبرگزاري فارس، «سيد عباس موسوي» سخنگوي وزارت‌ خارجه جمهوري اسلامي ايران، نيز نيروهاي آمريکا به خاک عراق و حمله به مواضع نيروهاي حشد‌الشعبي را مصداق بارز تروريسم خواند و آن را به شدت محکوم کرد.
«علي ربيعي» سخنگوي دولت، هم اظهار داشت، دولت آمريکا با دروغ‌هاي تکراري خود، در صدد توجيه اين و قتل عام برآمده است.
دولت سوريه و جنبش‌هاي امل و حزب الله لبنان، حماس فلسطين، و انصار‌الله يمن هم حمله آمريکا به پايگاه حشد‌الشعبي در عراق را به شدت محکوم کردند.
اما، دولت آلمان جانب آمريکا را گرفت‌، «بنيامين نتانياهو» نخست‌وزير رژيم صهيونيستي، به کاخ سفيد اين حمله را تبريک گفت و دولت بحرين نيز از حمله آمريکا به حشدالشعبي عراق حمايت کرد.

• برابر حد مجاز است+نمودار

---

دخالت نظامي آمريکا در غرب آسيا به بيش از 60 سال پيش بازمي‌گردد. «دوايت آيزنهاور»، سي‌وچهارمين رئيس‌جمهور آمريکا در دوره دوم رياست‌جمهوري خود راهبرد جديدي را اعلام کرد که به تصويب کنگره نيز رسيد. راهبرد جديد که به «دکترين آيزنهاور» مشهور شد، مبتني بر مداخله نظامي براي حمايت از دولت‌هاي همسو با آمريکا در اقصي نقاط جهان بود. البته پيش از آن و در زمان ترومن، آمريکا حضور نظامي در اروپا براي جلوگيري از نفوذ اتحاد جماهير شوروي را دنبال مي‌کرد. به دنبال اعلام دکترين جديد، آمريکا بطور رسمي و آشکارا در سال 1958 با حضور نظامي در لبنان، پاي خود را به غرب آسيا بازکرد. بهانه لشکرکشي آمريکا به لبنان، حمايت از دولت مسيحي وقت اين کشور بود.
آيزنهاور حضور نظامي در اين منطقه پرالتهاب را به باز کردن «جعبه پاندورا» (جعبه‌اي که بر اساس افسانه‌هاي يوناني حاوي تمام بدبختي‌ها و مصيبت‌هاي جهان بود) تشبيه کرده بود. تحولات دهه‌هاي بعدي تا امروز نشان داد اين تشبيه چقدر درست بوده است.
البته مداخله آمريکا در منطقه سال‌ها پيش از اعلام و اجراي اين دکترين آغاز شده بود. کودتاي 28 مرداد سال 1332 (1953 ميلادي و در دوره آيزنهاور) که محصول مشترک آمريکا و انگليس بود، يکي از مشهورترين اين مداخلات است. آمريکا از زمان جنگ جهاني دوم تاکنون حداقل 25 مورد مداخله نظامي- امنيتي در منطقه غرب آسيا داشته است، يعني بطور متوسط هر 3 سال يک . نکته قابل توجه آنکه هرچه گذشته اين ها نه تنها محدودتر نشده بلکه شديدتر، طولاني‌تر و پرخسارت‌تر نيز شده‌اند. جنگ و‌ اشغال افغانستان و عراق که به بهانه 11 سپتامبر روي داد، مشهورترين اين ات است و آنقدر طولاني شده‌اند که تحليلگران و حتي برخي سياستمداران آمريکايي به آنها لقب «جنگ‌هاي بي‌پايان» داده‌اند.
مداخلات و هاي آمريکا به کشورهاي مختلف منطقه همگي به بهانه مبارزه با دولت‌هاي ديکتاتور و تروريسم
 بوده‌اند و آغازگران جنگ هميشه نويد آينده‌اي روشن، سپردن سرنوشت مردم کشور مورد به خود آنها، آزادي مردم تحت ستم و امثال اين وعده‌هاي توخالي را
داده‌اند.
نتيجه اما هميشه به‌طرز فاحشي وحشتناک بوده است؛ هرج و مرج و خشونت افزايش يافته، گروه‌هاي تروريستي و افراطي رشد بيشتري کرده‌اند، غيرنظاميان بيشتري
–همان‌هايي که قرار بود آزاد شوند و سرنوشت خود را انتخاب کنند- کشته شده‌اند. اين خروجي صدور دموکراسي آمريکايي
 با بمب است.
انديشکده‌ها، نشريات و رسانه‌هاي آمريکايي طي دو دهه اخير مملو از تئوريزه کردن ايده دولت و ملت‌سازي پس از ‌اشغال نظامي است. مورد افغانستان و عراق به روشني اثبات کرد که اين تئوري‌ها و لفاظي‌ها چيزي جز فريبکاري يا بلاهت محض نبوده‌اند.
 ايده ساختن کشوري آباد و ملتي آزاد با بمباران، دروغي شاخدار بود که هزينه آن را به‌طور مستقيم و غيرمستقيم کمپاني‌هاي نظامي- صنعتي پرداخت مي‌کردند، کمپاني‌هايي که رونق آنها در جنگ بوده و مرگ، کسب‌وکار آنهاست. تنش‌هاي اخير در منطقه باعث کاهش ارزش سهام شرکت‌هاي آمريکايي در بورس شد اما سهام 7 کمپاني بزرگ
تسليحاتي -نورتوپ گرومن، لاکهيد مارتين، ال.3هريس تکنولوژيس، ريتون، هانتينگتون اينگالس، ترانسديم گروپ و جنرال ديناميکس- با افزايش همراه بود. صلح و آرامش براي اين غول‌هاي نظامي- صنعتي جنگ تمام‌عيار و نويددهنده مرگ است. نقش مجتمع‌هاي نظامي- صنعتي در حمايت
سياسي- انتخاباتي از ترامپ، موضوع جذاب و مفصل ديگري است که خارج از بحث اين نوشتار است.
هفت کمپاني فوق در مجموع حدود 400 ميليارد دلار دارايي دارند و با مشارکت پنتاگون، اصلي‌ترين تامين‌کننده تسليحات کشورهاي حاشيه خليج‌فارس و ساير مشتريان نظامي آمريکا هستند. توليد موشک و هواپيما و رادار و. آخرين حلقه از تجارت مرگبار و صدها ميليارد دلاري کمپاني‌هاي مذکور است. براي توليد و فروش سلاح، اول بايد دشمنان فرضي و قلابي ساخت. اگر دشمني در کار نباشد، چطور مي‌توان گاوهاي شيرده منطقه را دوشيد؟ مقاومت آمريکا در برابر خواست افکار عمومي منطقه براي برچيدن پايگاه‌هاي نظامي خود و پايان دادن به اين حضور کارانه، ريشه در چنين بستري دارد.
آمريکايي‌ها مدعي بودند و هستند که براي محافظت از دولت و ملت عراق در اين کشور حضور دارند اما حال که هم دولت و هم ملت عراق به‌طور آشکار خواستار خروج نظاميان آمريکايي از کشورشان هستند، بي‌شرمانه مي‌گويند عراق را ترک نمي‌کنيم. تظاهرات ميليوني ديروز مردم عراق در حمايت از مصوبه پارلمان اين کشور و دولت بغداد براي خروج آمريکايي‌ها، اتمام حجت عراق با دولت تروريست آمريکاست. اين تظاهرات گسترده و بي‌سابقه بيانگر خواست عمومي ملت عراق است و نشان مي‌دهد آنها چه نظر و ديدگاهي درباره ارتش آمريکا دارند. نه تنها آنان را آزاديبخش نمي‌دانند بلکه نفرتي عميق و فراگير نسبت به آنها دارند. مردم عراق هنوز جنايت‌هاي آمريکا در زندان مخوف ابوغريب را فراموش نکرده‌اند.
آمريکايي‌ها که مدعي بودند به خواست خود عراقي‌ها در اين کشور حضور دارند طي چند هفته اخير با قلدري و گستاخي مي‌گويند عراق را ترک نمي‌کنند. آنان براي توجيه اين گردنکشي خود در برابر خواست قانوني و به حق دولت و ملت عراق، مدعي هستند که با خروج از عراق، داعش دوباره ظهور خواهد کرد. واقعيت آن است که نطفه داعش در عراق به وسيله آمريکا بسته شد و تا آمريکا در عراق و سوريه حضور دارد، داعش محو نخواهد شد؛ يک چرخه معيوب و شيطاني براي توجيه حضوري غيرقانوني و گرانه.
تظاهرات گسترده ديروز يک رفراندوم ملي بود و نتيجه آن را جهانيان به چشم خود ديدند. حضور آمريکا در عراق پس از اين تظاهرات، معناي جديدي دارد و بايد به چشم ‌اشغال و استعمار به آن نگاه کرد. عراقي‌ها نمي‌خواهند مستعمره آمريکا باشند.
 تا وقتي آمريکايي‌ها در عراق باشند، اين کشور روي آرامش و آسايش نخواهد ديد. آنان به درجه‌اي از وقاحت و گستاخي رسيده‌اند که دو مقام نظامي ايراني و عراقي را ترور کردند و با اين کار نشان دادند کوچک‌ترين احترامي براي حاکميت عراق قائل نيستند و در اين زمينه هيچ خط قرمزي ندارند.
خيزش ديروز ملت عراق گوشه‌اي از برکات خون پاک سردار سليماني و ابومهدي مهندس بود. خون‌هايي که به دست شقي‌ترين موجودات روي زمين به‌هم آميختند تا گواهي باشند بر «ايران و العراق لايمکن الفراق». شعارهاي ديروز در بغداد، آخرين ديالوگ و پيام کلامي عراق به دولت
آمريکا بود.
نشنيدن اين پيام روشن و رسا از سوي آمريکا، وضعيت جديدي را رقم خواهد زد. توپ در زمين ترامپ است و بايد تصميم بگيرد که صداي اين شعارها را بشنود يا به زودي با زبان ديگري روبه‌رو شود.
 زبان جديد براي ترامپي که انتخابات 2020 را در پيش دارد، فاجعه‌آميز خواهد بود. پيام ديروز مردم عراق به آمريکايي‌هاي تروريست اين بود؛ بايد از عراق برويد، انتخاب عمودي يا افقي با خودتان است.

 محمد صرفي